Piotr Kowalczyk, Lampa, październik 2010

Mateusz Kunicki (znany też jako Vreen, lider zespołu Kevin Arnold) jest jednym z najbardziej płodnych polskich indie-rockerów. Co roku uszczęśliwia fanów nowym materiałem o oryginalnym samizdatowym charakterze. Ostatnio imitował m.in. prog-rockowe concept albumy o życiu człowieka od narodzin do śmierci (w ramach projektu His Name Is Robert Polusen), a w ramach formacji Jak Zwał Tak Zwał, oddawał przewrotny hołd Kazikowi Staszewskiemu. Tym razem Kunicki zabrał się za autorsko pojmowaną wersję rocka zaangażowanego politycznie - tyle że jak to u dalekiego kuzyna amerykańskich slackerów, robi to bez patosu i moralizowania, za to ze sporą dawką cynizmu i czarnego humoru. Widocznie inaczej się nie da, bo poziom makabry zdarzeń do których Kunicki nawiązuje, jest, nawet jak na radykalne grupy punkowe, bardzo wysoki. Jedna z piosenek opowiada np. o "japońskim Mengele". Oto fragment autoryzowanego tłumaczenia tekstu: "Pod okiem cesarza, w słonecznej Mandżurii/Ambitny doktor Ishii, uwija się jak w ukropie/Kiszki stolcowe wypchane, ciała poćwiartowane/Od much jeńcy jak muchy padają/Na tężec, wąglik i zapalenie opon mózgowych". W innej opowiada o XVI-wiecznej masakrze Indian, w jeszcze innej o rewolucji Sandinistów w Nikaragui. IN THE NAME OF NAME to 6-utworowa EP-ka zaśpiewana w całości po angielsku, i zarazem jedna z najbardziej agresywnych płyt w bogatej dyskografii Kunickiego, pełna samczych gitarowych solówek, z którymi niespecjalnie kojarzyłem indie-rockowe neurozy Kevina Arnolda.
W zestawie znalazł się też cover legendarnego Hawkwind, utwór "Brainstorm" z mocarnym garażowym riffem, który zainspirował i stoner rocka i naszą Ściankę z okresu płyty "Statek kosmiczny". Materiał IN THE NAME OF NAME zawiera wystarczająco dużo ciekawych riffów, żeby obdzielić nimi co najmniej kilka nudnych młodych kapel z północy Polski. Jednocześnie Kunicki pod względem wokalnym asem na pewno nie jest. Ale walory jego twórczości w postaci niewymuszonego luzu i pewnej nieprzewidywalności są akurat na polskiej scenie zasobem równie rzadkim, co sprawnie wyćwiczone wydawanie odgłosów paszczą.

Łukasz Iwasiński, Eksklusiv, październik 2010

Nowy projekt Mateusza Kunickiego kojarzonego przede wszystkim z formacją Kevin Arnold potwierdza, że jest on jedną z ciekawszych i najbardziej niedocenionych postaci na mapie krajowej gitarowej psychodelii (by zorientować się w jego dorobku warto zajrzeć na stronę prowadzonej przez niego oficynki Radio Rodoz). Grupa – z grubsza rzec biorąc - kroczy ścieżką wytyczoną w Polsce przez pierwszą płytę Ścianki. To szlak przetarty, ale wciąż inspirujący. Zatem In the Name of Name bardzo sprawnie czerpie z bogatej tradycji acidrockowych wizjonerów lat 60. i 70. (jest nawet kower „Brainstorm” Hawkwind), protopunkowego garażu w stylu MC5, jak i amerykańskiego indie lat 90., w końcu fali surowych gitar z ostatniej dekady. Nie jest to więc granie na jedno kopyto - obok zwartych akordów mamy m.in. dźwięki wiolonczeli i trochę brzmieniowych esperymentów. Część utworów jest dość rozbudowana, ale nie ma mowy o dłużyznach. W sumie porcja rasowego, podanego z luzem i jajem rocka.

Bartek Chaciński, Miałem sen - do usłyszenia w Polsce, cz. 4 (polifonia.blog.polityka.pl)

Płyta, do której przyciągnęły mnie dwie nazwy: Hawkwind i Columbus Duo. Ta pierwsza, bo na wszystko, co ma związek z Hawkwindem, zwracam uwagę ze względu na różne zaszłości. Poza tym cover “Brainstorm” udał się grupie ITNON nieźle, na pewno bardzo oryginalnie. Ta druga - bo Columbus Duo bardzo lubię, a połowa duetu zasiliła szeregi tej grupy. Reklamują się jako garaż i psychodelia - i z grubsza o to w ich muzyce chodzi, choć jak dla mnie mogłoby to się przesunąć w stronę mocniej psychodeliczną. Wymagałoby to trochę bardziej agresywnej, surowej produkcji - umiejętności instrumentalne stawiają ITNON wysoko, ale szaleństwa za konsoletą przydałoby się więcej. Tak czy owak - wchodzić na stronę, słuchać i szykować się, jak to ujął Hawkwind, do odlotu.

Marek J. Sawicki, Out Of Print (wrzesień/październik 2010) (screenagers.pl)

Ok, Polacy zabierają się za space-rawk. Zaczynają i kończą całkiem nieźle – od coveru „Brainstorm” Hawkwind. Trybut złożony pod odpowiednim ołtarzem. Tkanka środkowa to psych grany na modłę europejską – mam na myśli zespoły z wytwórnii Elektrohasch, choć z mniejszymi ilościami fuzzu. Plus wokale w stylu Gonga i gdzieniegdzie wiolonczela. Teksty o latynoskich rewolucjonistach i brutalnych eksperymentach na więźniach („ANTI-EPIDEMIC WATER UNIT SUPPLY UNIT 731”). Należy nadmienić, że płyta jest nagrana naprawdę dobrze – niby jest to inicjatywa DIY, ale wszystko słychać w szczegółach. Płyta w kopercie z szarego papieru. W środku strzępy kartek z tekstami po angielsku i polsku (bardzo zabawne tłumaczenia). I tak, muszę przyznać – „neokatechumenat” to świetnie brzmiące słowo. Teraz czekam na płytę nagraną na żywo w studio. Najlepsze freakouty powstają na koncertach.

wearefrompoland.blogspot.com

Po ciekawej płycie Wojta de la Volta, inteligentnie penetrującej obszary singer/songwritingu, i mniej udanej próbie nagrania nowego P.O.L.O.V.I.R.U.S.-a przez formację Jak Zwał Tak Zwał, ekipa związana ze studiem Radio Rodoz uderza ponownie – tym razem serwując historie amerykańskich spisków politycznych w Trzecim Świecie okraszone muzyką Queens Of The Stone Age.

Teksty są na tyle ważnym elementem tej płyty, że wydrukowano je w dwóch wersjach językowych: angielskiej i w polskim przekładzie. Mowa w nich o aferze Iran-Contras, jest coś o obozach CIA (porównanych nawet do hitlerowskich obozów koncentracyjnych), eksperymentach medycznych na jeńcach, tworzeniu dziwnej sekty ludzi-zombie w Gujanie... Tematy ponure, ale podane w groteskowy, czasem szyderczo zabawny sposób.

Nie bez znaczenia jest wybór konwencji muzycznej. Psychodeliczne transy, pustynne riffy i pokręcone wokalizy zbliżone do tego, co rozpropagował zespół Josha Homme’a. Minialbum (mimo zaledwie sześciu kompozycji płyta trwa ponad 35 minut) otwiera cover hawkwindowego Brainstorm – udana, przebojowa przeróbka. Dokończenie – psychodeliczną część instrumentalną – znajdziemy w zamykającym zestaw Brainstorm – reprise. Charakterystyczne QOTSA-podobne motywy gitar budują klimat Anti-Epidemic Water Unit Supply Unit 731. Pojawia się tu również ponury temat wiolonczeli, są zmiany tempa, wyciszenie, hipnotyczne zaśpiewy – dzieje się dużo, dzieje się dobrze. Sporą dawką przebojowości może się pochwalić Machu Picchu – niby nic nowego, ale bujanie basu po trzeciej minucie i oldskulowe solówki dostarczają sporo frajdy. Jakby tych nawiązań do klasycznego hardrocka było mało, Militia Populares Anti-Sandinista z koślawą hiszpańską recytacją Vreena, rozpoczynają odgłosy burzy i bijącego w oddali dzwonu. Brzmi znajomo?

O tym że twórczości In The Name Of Name nie należy traktować ze śmiertelną powagą, świadczy nietypowe i unikatowe wydanie albumu. Płytę owinięto szary papier, a wewnątrz paczuszki zamieszczono karteczki noszące ślady darcia, na których wydrukowano teksty.

---------------------------------------------------------------------------------------

Vreen — muzyka, słowa, git. rytmiczna, bas, perkusjonalia
Swoboda Młodszy (Columbus Duo) — tekst angielski
Jarosław Dzedzej (Klęska) — śpiew, wiolonczela
Paweł (59degrees) — perkusja
Marcin M. (Darvin) — git. solowa

Nagrano między VI.2009 a III.2010 w studio 1000gitar.
Realizacja i produkcja: Vreen.
Realizacja: wiolonczela, współrealizacja: perkusja — Andrzej Kędzierski.

2010 Radio Rodoz